strompelen en stuntelen

Een weekje ben ik nu aan de chemo. Het gaat redelijk. Tot nu toe is het te doen! Mijn voeten zijn helaas al erg rood geworden wat betekent dat ik het hand en voetsyndroom heb gekregen van de Xeloda. Ik heb het ziekenhuis gebeld en de onco-verpleegkundige had alle tijd en was bijzonder aardig. Ze zei dat ik nu in fase 1 zit van het hand voet syndroom. Dus, ben ik 2-4 keer per dag aan het smeren in de hoop dat het niet erger gaat worden. Verder ben ik moe en heb nog steeds behoorlijk pijn in mijn rug als ik op een dag iets te veel doe. Maar, wat een verschil met 8 jaar geleden, zeg! Zoveel beter om te doen...
Ik moet nog wel wennen aan het strakke schema iedere dag. Ben ik ergens mee bezig gaat mijn telefoon alweer piepen, dan moet ik medicijnen in gaan nemen, eten en dan de chemopillen erin.
Ik vind wel dat ik steeds slechter ga lopen, dat vind ik wel jammer, want ik liep zo graag met de hondjes buiten. Ik ga maar eens denken aan wat oplossingen hiervoor. Misschien moet ik straks wel in een rolstoel zitten of in een scootmobiel. Ik moet er niet aan denken! Maar als dat betekent dat ik zelfstandig kan blijven, dat ik zelf naar buiten kan wanneer ik dat wil, dan valt de schaamte weg, hoor...voorlopig blijft het nog even bij 'denken'
Ik merk ook dat nu steeds meer mensen het moeilijk gaan vinden om me aan te spreken en te vragen hoe het met me gaat als ze me zien strompelen met het uitlaten van de hondjes.
Er is geen 'juiste manier' om te reageren op het bericht dat iemand in zijn/haar laatste fase van het leven zit.
Er zijn geen Hallmark-kaarten met 'wat jammer dat je doodgaat' erop. Dus zeg gerust de 'verkeerde' dingen. Hakkel en stotter, zoek naar woorden, voel je ongemakkelijk. Niet omdat het me goed doet om je te zien spartelen. Alles behalve dat! Maar omdat ik het waardeer dat je iets zegt, iets doet. Dat je me een mailtje of berichtje stuurt dat je, na honderd keer deleten en opnieuw proberen, met een trillende vinger verzendt. Ik waardeer het dat je me niet de rug toekeert of langs me heen kijkt. Bedankt dat je me automatisch 'gezondheid' wenst als ik nies. Blunder maar raak, joh. Dat doe ik ten slotte ook.