Bestraling

Gisteren was een emotioneel zware dag voor mij. Ik  kreeg een slecht bericht te horen van mijn vriendin Carla. Een bericht waar ik totaal niet op voorbereid was. Ze heeft ook borstkanker met uitzaaingen. 7 weken geleden is ze begonnen aan een nieuwe hormoontherapie (ook na falen van de voorgaande medicatie) . Nu blijkt dat de therapie niets heeft gedaan. Haar bloedwaarden zien er niet goed uit. Tumormarkers sterk verhoogd, leverwaarden schrikbarend hoog. Ik ben hier zo verdrietig over. Ik wil haar nog niet missen en zij kan natuurlijk ook niet gemist worden door haar gezinnetje en haar familie. Ik ben boos, kwaad, woedend en verdrietig tegelijk.

En ja, dit is ook mijn voorland, dus ik word ook bang. Zo kan het dus ook gaan...

Ik ben ongelofelijk trots op haar hoe zij met deze situatie om kan gaan. Ik doe het haar niet na!

De woede die ik in me heb heb ik gebotviert op een man van "het Experteam"(aanbevolen door KPN). Zij hebben mij 5 maanden terug een computer verkocht die niet naar behoren functioneert. Ik ben door hun belazerd! Een uiterst vervelend en lang getouwtrek over een PC. Hierover zal ik later nog wel eens vertellen. (Nu geen energie voor) 

Goh, wat ben ik uit mijn plaat gegaan tegen deze man, zeg! 

Luchtte het op?.....Nee, eigenlijk niet. Ik blijf boos, boos op die K-kanker, boos op de oneerlijkheid van deze ziekte.

Vandaag is het 12 mei.

Om 12.20u moet ik me melden voor de 1e bestraling van mijn ruggenwervels en bekken/heup.

Het is heel raar om weer terug te zijn op dezelfde afdeling als 8 jaar geleden. In juni/juli 2007 maakte ik dagelijks de rit naar de Daniel den Hoedkliniek voor mijn bestralingen van mijn borst. Wekenlang moest ik iedere dag naar dit ziekenhuis. Ik werd onder de "Apollo" bestraald en vandaag lig ik weer op precies hetzelfde bestralingstoestel als 8 jaar geleden. Dezelfde loop door de lange gangen van het ziekenhuis. Er zijn enkele dingen veranderd, maar de herinneringen kwamen weer boven. Toen waren de bestralingen met een andere insteek. Het waren preventieve bestralingen om te voorkomen dat ik een recidief zou krijgen op de plek van de operatie. Ik hoopte nog dat ik nooit meer een voet zou hoeven te zetten in dit ziekenhuis. Helaas, het mocht niet zo zijn.

Thuis gekomen ben ik ineens heel erg misselijk. Ik slik een Zofran die ik heb gekregen van de huisarts en even later zakt de misselijkheid gelukkig. In de namiddag voel ik de pijn al opkomen. Ik krijg een vreemd gevoel in mijn benen en in mijn onderrug voel ik een branderige pijn. Na inname van een mix van paracetamol/ibuprofen zakt de pijn. 

Ik ben een beetje bang voor verergering van de pijn. Niet zoals vorige week, hoop ik.

Ik ga maar vroeg naar bed!