Update november

Er is weer veel gebeurd de afgelopen weken. Het schrijven schiet er dan bij in. Ik heb er geen fut voor of zin in of geen inspiratie. Maar nu moet ik toch echt wel even een update schrijven.
Het laatste wat ik heb geschreven ging over de MRI-scan van de hersenen. Er zit een uitzaaiing op mijn schedel, maar gelukkig zitten er geen uitzaaiingen in mijn hersenen. Daar ben ik natuurlijk erg blij mee. Het lijkt me vreselijk als je bijv niet meer kan praten of je karakter veranderd. Maar dat is gelukkig niet aan orde.
Ik voel me al een tijdje niet echt lekker, maar dit werd met de week eigenlijk rotter. Ik lag meer op bed dan er buiten. De huisarts was kind aan huis. Eerst stelde hij de diagnose blaasontsteking, niet zo zeer gebaseerd op klachten, want die had ik niet, maar hij wilde mijn urine controleren en voila daar zat een bacterie. Ik kreeg een licht antibiotica kuurtje van een week. De bacterie verdween echter niet. Daarnaast kreeg ik een onhoudbare pijn in mijn benen. Het was echt vreselijk, zelfs de escape morfine hielp niet om de pijn te verzachten. Iedere dag kreeg ik in de middag koorts en ik voelde de energie uit mijn lichaam vloeien. Ik was zo moe, kon niet eens op mijn benen staan! Ik probeerde nog om 's avonds mijn eten klaar te maken, maar ik was zo moe van het eten klaarmaken dat ik het fut niet meer had om het op te eten....dus belandde de maaltijd vaak in de kliko...de hulptroepen kwamen al snel opdagen, mijn familie en vrienden hebben weer goed voor me gezorgd.
Er kwam nog een vervelende klacht bij, pijn in mijn rechterzij. Zijn het mijn ribben die zo'n pijn doen of is het mijn lever. Ik kon niet slapen van die verrotte pijn! Ook hier werkte de verhoging van de morfine ook niet naar behoren. Huisarts kwam weer langs en had mijn urine op kweek gezet en daar zat nog steeds die vervelende bacterie. Het volgende antibiotica kuurtje werd voorgeschreven. Deze kuur was echt vreselijk want ik ging ervan overgeven en blééf ervan overgeven....en niet zo'n beetje ook. Alles wat ik at kwam er net zo hard weer uit! Dus, de volgende kuur werd uitgeschreven!
Inmiddels werd ik alleen maar zieker en zieker....en die pijn! Ik werd er zó onzeker van...tot twee keer toe hebben ze een HAP-arts (huisartsenpost) in het weekend laten komen. Die konden ook zeer weinig voor me betekenen. Omdat na de volgende urinekweek de bacterie nóg niet weg was, belde de huisarts op dat hij nog een paar weken wilden doorbehandelen....een paar weken! Ik zat inmiddels aan mijn vijfde kuur! Ruim twee maanden lang!