Magere Hein

Het is 2.00u 's nachts en Magere Hein steekt zijn kop weer eens bij mij om de hoek. Zodra het donker wordt, sluipt hij mijn slaapkamer binnen en gaat dan pontificaal op het randje van mijn bed zitten. Hij zit te lachen....

Een tijd geleden schold ik hem uit. Verwensde ik hem allerlei rottigheid. Maar nu mag hij daar zitten op het uiterste puntje van m'n bed, dat dan weer wel! Vrienden zullen we wel nooit worden, ben ik bang. Ik mag hem niet! Met zijn rotkop! Maar oké, ik sta hem toe en wil een gesprek met hem gaan beginnen.

Ik: " Wat kom je doen?"

MH: "Ik kom je bang maken!"

IK: "Dat is niet zo aardig van je, bovendien ben ik niet meer zo bang voor jou!

     Ik heb er vertrouwen in dat je straks op het juiste moment mij komt halen, maar dat moment is nu nog niet, dus vraag ik je vriendelijk of je weer wilt vertrekken" 

MH: " Ik zie je binnenkort weer" en hij vertrekt!

Morgen kan ik hem al weer tegen komen op ieder ongewenst moment. Als ik in de supermarkt loop bijvoorbeeld en kijk naar een houdbaarheidsdatum en zie 2017 staan. Kijkt die gluiperd over mijn schouder heen en zegt: " hihi, die datum haal je toch niet".

Of mijn ijskast doet een beetje vreemd, ik doe de deur open en ja hoor, daar zie ik die rotkop weer :"zou hem maar niet meer laten maken, joh" 

Of ik sta kleding te passen, komt ie met zijn rotkop door het gordijn van het pashokje en zegt: " dat is een mooi stelletje voor in je kist, kopen!" 

Of ik rijd in mijn auto en ik moet opeens stoppen voor een rouwstoet hier in het dorp met ongelofelijk veel mensen met mooie bloemen, er komt geen eind aan! Staat ie op mijn motorkap te dansen en te schreeuwen! Jaahh, ik zie je wel!! 

Of ik ben in het ziekenhuis en het aanprikken lukt weer eens niet. Sta ie daar toch een hoop kabaal te maken......

Ik zie hem ook in de ogen van mijn dierbare. Dat is nog het moeilijkste om hem daar te zien! Van hun moet ie afblijven! 

Ik merkte vandaag weer eens dat ik steeds meer ga inleveren...even wat winkels in voor boodschappen en ik stortte in. Dan sta ik te trillen op mijn benen....dan wil ik zo snel mogelijk weer naar huis. Vergeetachtig ben ik dan ook. Bij de plantenhal kwam ik er achter dat ik mijn betaalpas kwijt was! Ik heb gelijk de bakker gebeld en gelukkig, ze hadden hem gevonden! Hij lag gewoon nog naast het pinapparaat! Pff...hoe duf kan je zijn.....

Aan het eind van de middag was ik helemaal op en verrekte van de pijn in mijn rug!  Ben mijn bed in gegaan met een morfinepil. Mijn vriendin A heeft me toegestopt en ik kon nog even lekker tegen haar aan zeuren...

Daarna heb ik nog een lang gesprek gehad met mijn vriendin C. Ze had slecht nieuws! De chemo doet niets meer, de kanker blijft maar doorgroeien. Ze stopt dan ook met de behandelingen. Bizar, maar ik ervaar zo'n gesprek met haar als fijn, waardevol en heel bijzonder. Maar bovenal zó ontzettend verdrietig! 

Met haar kan ik over bepaalde zaken praten, die ik met niemand anders zo kan bespreken. Ik ben zo ongelofelijk trots op haar. Ze is zó sterk! Een voorbeeld voor mij. Ik ben dankbaar voor deze bijzondere vriendschap met een heel bijzonder iemand. De kanker heeft ons samen gebracht en de kanker zal ons ook weer scheiden. Ik hoop zo dat ze nog een tijdje mag blijven in een redelijke kwaliteit van leven.....

Het effect van de morfine werd me tijdens dat gesprek al duidelijk, de pijn voelde ik wegebben en ik kon me niet meer verzetten tegen de slaap. Ik ben na het gesprek ook gelijk in een diepe slaap gevallen. Even weg van alle zorgen.....